"do wolności zostaliście powołani"

"szukaj pokoju i dąż do niego"

W dniach od 27 grudnia 2013 roku do 1 stycznia 2014 roku odbyły się coroczne rekolekcje sylwestrowe naszej Wspólnoty. Tym razem gościliśmy na Jasnej Górze, niemal za murami klasztoru, bo w domu Rekolekcyjno-Formacyjnym Sióstr Antoninek. Tematem rozważań i ćwiczeń duchowych było powołanie do wolności i pokoju.

"do wolności zostaliście powołani"

"szukaj pokoju i dąż do niego"

Wezwanie do autentycznej wolności wymaga od wszystkich wysiłku woli i ducha. Mobilizowaliśmy się przez modlitwę biblijną, liturgiczną, wspólne uwielbienie i szczególnie cenioną adorację Najświętszego Sakramentu w ciszy, samotności i ciemności nocy. Konferencje i ćwiczenia prowadził o. Cyprian.

Jak zawsze w programie nie zabrakło tańca hebrajskiego, grup tożsamościowych oraz intensywnego zwiedzania. Klasztor Jasnogórski z ogromnym jego bogactwem zwiedzaliśmy podczas dwóch wyjść. Obok skarbca z bezcennymi darami królów, hetmanów i papieży wiele czasu spędziliśmy w Muzeum 600-lecia Jasnej Góry. Zgromadzono tam obrazy o tematyce eremickiej (namalowane w jasnogórskiej pracowni malarskiej w XVII w.), które przybliżają historię i duchowość zakonu paulinów.

Bardzo interesująca jest „Mensa Mariana” - deska zabezpieczająca odwrotną stronę Cudownego Obrazu ze scenami z jego historii ikony Jasnogórskiej. Obok niej można podziwiać cztery sukienki podarowane Jasnogórskiej Królowej Polski z okazji różnych uroczystości jubileuszowych, ponadto zespół portretów trumiennych, blach herbowych i epitafijnych, wota ze złota i srebra od XVII do XX w. Jednak, pośród tych misternych wyrobów największe wrażenie robił na wszystkich obozowy różaniec z wydzielanego więźniom chleba. Członkowie diakonii uwielbienia podziwiali długo zespół zabytkowych instrumentów muzycznych używanych przez członków jasnogórskiej kapeli muzycznej założonej tu w drugiej połowie XVI w.

Po obejrzeniu zbiorów Arsenału, gdzie uwagę naszą zwrócił szczególnie posąg Chrystusa Madryckiego - Jezus spętany sznurami z bursą na piersi, przykład figury promowanej przez Trynitarzy- zakon zajmujący się wykupem niewolników, przeszliśmy do Bastionu Św. Rocha. Znajduje się tam wystawa „Bogarodzica. Splendor Rzeczypospolitej Obojga Narodów”. Bastion stanowił część składową twierdzy jasnogórskiej, wzniesionej w latach 1624-1639., a rozbudowanej po roku 1674.

W czasie prac konserwatorskich odsłonięto oryginalne mury pamiętające oblężenie Jasnej Góry w czasie „potopu szwedzkiego” w 1655 r. Ekspozycja tu prezentowana składa się z kilku części:

Interesujące, tajemnicze i nastrojowe jest samo wnętrze i architektura bastionu. W surowych wnętrzach z kamienia i cegły zgromadzono pamiątki historyczne, szczególnie militaria, zabytki rzemiosła artystycznego. Bardzo poruszyły wszystkich pamiątki związane z Żółkiewskim i Sobieskim, żołnierskie ryngrafy, skrzydła husarii.

Na zewnątrz bastionu uwagę przykuwała wystawa ukazująca historię NSZZ „Solidarność”, pamiątki ukazujące walki żołnierza polskiego w czasie II wojny światowej oraz bardzo wstrząsające pamiątki przypominające ofiary katastrofy smoleńskiej.

Bardzo głębokim przeżyciem była Eucharystia celebrowana w kaplicy Cudownego Obrazu. O. Cyprian wskazał w kazaniu, ze pobożność maryjna zawsze była domeną królów i rycerzy. Ikona Jasnogórska, namalowana według pobożnej tradycji, na deskach stołu z Nazaretu, zaprasza tak naprawdę do stołu Świętej Rodziny z Nazaretu, gdzie karmimy się przede wszystkim Ewangelią i sakramentami świętymi. Na koniec kaznodzieja zwrócił uwagę na rany na obliczu Maryi, których Ona nie ukrywa. Jest to zaproszenie abyśmy nie wypierali bólu, ale go uczciwie przepracowali na modlitwie.

Przed wyjazdem udaliśmy się ponownie na Jasną Górę, by tradycyjnie ofiarować naszą wspólnotę pod opiekę Maryi.

Konferencje i ćwiczenia prowadzone przez o. Cypriana w kolejnych dniach rekolekcji dotyczyły życia w wolności i pokoju. Ojciec opierał swoje nauczanie na treści książki „Miłość to wybór. O terapii współuzależnień” autorstwa Roberta Hemfelta, Franka Minirtha i Paula Meiera.
Poznawaliśmy przejawy zniewoleń w relacjach międzyludzkich i fałszywe koncepcje miłości, natomiast od pozytywnej strony wzory zdrowych i uporządkowanych relacji oraz sposoby nadania odpowiedniego kierunku własnemu myśleniu, by być zdolnym do przyjęcia właściwej postawy w tym zakresie.

Fałszywe koncepcje miłości odnosiły się do modelu romantycznego, zakorzenionego w naszej kulturze popularnej, oznaczając uczucie, a często nadmierną, nieokiełznaną emocjonalność, porywy serca, pomieszanie zmysłów, zamęt myślowy i wszystko to, co nie odpowiada porządkom rozeznania i zdrowego rozsądku.

Mogliśmy spostrzec, że takie pojmowanie miłości prowadzi do wypaczeń w postrzeganiu istoty człowieczeństwa, wartości i godności osoby, ponieważ idąc za tym schematem myślenia, człowiek może być odbierany, co więcej - sam może odbierać siebie jako istotę jednowymiarową, niepełną, potrzebującą drugiej osoby, by ta uzdrowiła jej niedomagania. Świetną ilustracją takiego sposobu myślenia był przywołany przez o. Cypriana symbol połówek owocu, obrazujący związek ludzi, którzy dopiero po spotkaniu „swojej drugiej połówki” mogą być w pełni sobą. Inną ilustrację tego zjawiska stanowił obrazek zarysowanych przerywaną linią okręgów, które po nałożeniu na siebie stają się okręgiem właściwym.

Dla uzyskania pozytywnej definicji miłości przyglądaliśmy się warunkom dobrej, szczęściorodnej relacji. Należą do nich m. in. niezawisłość, samodzielność, stałość osób tworzących wspólnotę. Ich postawa przypomina ustawienie kolumn w antycznej świątyni. Są proste, nie chwieją się, nie opierają się na sąsiedniej kolumnie, nie stykają się wierzchołkami, podstawami ani nie zachodzą na siebie w żaden inny sposób.Pokrewnym warunkiem zaistnienia dobrej wspólnoty, który w nauczaniu przedstawiał o. Cyprian, było pozostawianie w relacji miejsca na działalność innych osób, niezawłaszczanie całego pola dla siebie i swoich potrzeb.

Bardzo inspirująca była konferencja dotycząca Piękna. Nie tylko z powodu pokazu slajdów zawierających fotografie czarujących zakątków świata i piękna natury, lecz także przypomnienia o wartości piękna i jego uwznioślającej, ewangelizacyjnej funkcji.

O. Cyprian mówił o pięknie kultury antycznej jako wzorze kształtowania obrazu siebie i własnych emocji, ponieważ monumentalne piękno wskazuje nam drogę, którą możemy podążać, by niegasnąca tradycja, jej pewność i chłodny spokój przemieniały nas, byśmy starali się do nich dorastać, dostrzegając i akceptując własne miejsce w świecie. Duszpasterz podkreślał, że piękno stanowi antidotum na schematyczną, ciasną egzystencję, uwznioślając człowieka, poszerzając jego horyzonty myślenia, odczuwania, wyzwalając nowe siły twórcze, witalność i chęć życia. Wyróżnione zostały doświadczenia fascynacji i grozy.

Ponadto piękno świata przybliża do zrozumienia hojności, działania z rozmachem i różnorodnych przejawów miłości Stwórcy, o którym na pewno nie można powiedzieć, że jest pragmatyczny.

Na zakończenie bloku konferencji dotyczących życia w wolności o. Cyprian poruszył trudny i bolesny temat zniewalających schematów myślenia i postępowania, taśm i nagrań, które przyswajamy w dzieciństwie i/lub w biegu życia utrwala je w naszych głowach kultura masowa. Są to błędne przekonania, wierzenia i antywartości, wprowadzające myślowy chaos, a w konsekwencji wywołujące błędne postawy, zachowania, podejmowanie niewłaściwych, a czasem destrukcyjnych wyborów, jak w wypadku „wyboru” romantycznego wzorca miłości. Prowadzą do zahamowania rozwoju człowieka.

W ostatniej homilii kaznodzieja przedstawiał warunki pokoju, a wśród nich wdzięczność, która przejawia się w radości z chwili obecnej, z bycia „tu i teraz”, bez uciekania myślami w przeszłość czy w przyszłość, na które nie mamy wpływu.

Innowację tegorocznych rekolekcji stanowiło poszerzenie wspólnego świętowania o uszlachetnioną wersję popularnego programu „Milionerzy”. Przedstawiciele wspólnoty w trzech trzyosobowych zespołach wzięli udział w grze o nazwie „Biblionerzy”, w której pytania odnosiły się do wiedzy biblijnej. Spokojna rywalizacja i wspólna zabawa dostarczyły wszystkim wiele radości, a nowy pomysł został przyjęty z ogólnym entuzjazmem. Zwycięzcy zostali nagrodzeni upominkami, ale jak zwykle wygrali wszyscy, którzy sprawdzili swoją wiedzę i dowiedzieli się czegoś nowego na temat ksiąg biblijnych.