W ramach obchodów jubileuszu 300-lecia dedykacji kościoła pw. św. Antoniego z Padwy we Wrocławiu odbędzie sie sympozjum w sobotę, 22 maja w Sali Konferencyjnej Pałacu Królewskiego we Wrocławiu.
Tematem sympozjum jest: Wokół obrazu Michaela Willmanna – Św. Jan Kapistran.
Program:
11.00 - dr Maciej Łagiewski, dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia - Powitanie gości
- o. Mariusz Tabulski, OSPPE, przeor Konwentu Paulinów we Wrocławiu i proboszcz Parafii pw. św. Mikołaja - Słowo wprowadzające
11.30 - o. Marek Nowacki, OSPPE - Cud św. Antoniego. O tym, co znaleziono na strychu klasztoru – czyli historia obrazu z podobizną św. Jana Kapistrana
11.50 - o. dr hab. Cyprian Moryc, OFM KUL - Fundacja Franciszkanów we Wrocławiu w XVII w.
12.10 - dr hab. Andrzej Kozieł, Instytut Historii Sztuki UWr. - Obraz Św. Jan Kapistran – nieznane dzieło Michaela Willmanna
12.30 - dr Piotr Oszczanowski, Instytut Historii Sztuki UWr. - Czego nie widzimy dokładnie na obrazie z podobizną św. Jana Kapistrana?
12.50 - mgr Jolanta Skrzynecka, konserwatorka dzieł sztuki, Muzeum Miejskie Wrocławia - Konserwacja obrazu z podobizną św. Jana Kapistrana
13.10 - dr Barbara Łydżba-Kopczyńska, Laboratorium Badań Dziedzictwa Kulturowego, Wydział Chemii UWr. - Chemia obrazu – badania spektroskopowe obrazu Św. Jan Kapistran Michaela Willmanna
13.30 - dr Maciej Łagiewski, Dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia & o. Mariusz Tabulski, OSPPE, przeor Konwentu Paulinów we Wrocławiu i proboszcz Parafii pw. św. Mikołaja - Podsumowanie sympozjum
14.00 - Spotkanie towarzyskie w kawiarni Pałacu Królewskiego
Parafia pw. św. Mikołaja, Konwent Ojców Paulinów we Wrocławiu oraz Muzeum Miejskie Wrocławia zapraszają na sympozjum z okazji jubileuszu 300-lecia dedykacji kościoła pw. św. Antoniego z Padwy we Wrocławiu
*
SŁOWO WSTĘPNE
19 maja 2010 r. kościół Św. Antoniego z Padwy obchodził jubileusz 300-lecia dedykacji. W zamyśle miał być perłą wrocławskiego baroku, stał się też enklawą i pomnikiem odradzającego się Kościoła Katolickiego. Od jego patrona wzięła nazwę ulica wcześniej zwana Psią. Kilkakrotnie w ciągu swej historii naznaczona bliznami burz dziejowych, świątynia ta była także miejscem radosnego wychwalania Pana i bramą dla szukających nadziei.
W jubileuszowe obchody kościoła pw. św. Antoniego włączyli się pasterze Kościoła wrocławskiego i władze Wrocławia, goście i parafianie, naukowcy i artyści, przedstawiciele różnych wyznań, wspólnoty i ruchy. Wszystko dlatego, że ta ukryta wśród kamienic świątynia odegrała i odgrywa we Wrocławiu dużą rolę.
Jubileusz to czas dziękczynienia - za fundatorów i budowniczych, za duszpasterzy i wiele pokoleń parafian, którzy troszczyli się o piękno świątyni. Dziękuję tym, którzy przez ostatnie lata nawiedzają nasz kościół.
Dziękuję również tym, którzy swoją modlitwą, pracą i darami materialnymi dodają nam odwagi w odnawianiu kościoła. Trudno tu wymieniać wszystkich - ich imiona zapisał sam Bóg, a my modlimy się, by przyjęli jego większe dary.
W nadziei na spotkanie w progach naszego kościoła i klasztoru...
o. Mariusz Tabulski OSPPE, proboszcz i przeor
*
WPROWADZENIE
Leżący w nieznacznym oddaleniu od centrum wrocławskiego Starego Miasta, jego rynku i pl. Solnego, jednak trochę na uboczu, kościół parafialny pw. św. Antoniego z Padwy wydaje się być budowlą niezwykłą i jakże ważną w historii stolicy Śląska, jego architektury i sztuki.
2 maja 1685 r. zwierzchnik wikarii czeskiej o. prowincjał Bernhard Sannig uczynił pierwszy wykop szpadlem pod fundamenty przyszłej murowanej świątyni. Poświęcenie kamienia węgielnego - do dziś znajdującego się pod progiem wejścia dc zakrystii kościoła - dokonał 10 maja 1685 r. ówczesny biskup wrocławski oraz starosta generalny Śląska pfalzgraf reński Franz Ludwig von Neuburg (1664-1732). On to stał się głównym protektorem zakonu franciszkańskiego we Wrocławiu. To z biskupiego składu budowlanego dostarczone zostały zakonnikom cegły, a w 1699 r. przekazane przez biskupa środki miały zostać wykorzystane podczas prac nad wystrojem i wyposażeniem świątyni. Ona sama wzniesiona została pod kierunkiem mistrza Matthaeusa Bienera i jego czeladnika Martina Löfflera w oparciu o projekt dostarczony wykonawcom zapewne z samej Italii.
Ostateczna konsekracja świątyni wraz z ołtarzem głównym i siedmioma bocznymi nastąpiła 25 lat po rozpoczęciu budowy; uczestniczył w niej 19 maja 1710 r. Anton Ignaz Müntzer (1659-1714), tytularny biskup Madaury i sufragan wrocławski. Prace nad wyposażeniem kościoła trwały w dalszym ciągu Pięknem swym zachwycał ołtarz główny z monumentalnym obrazem „Wizja św. Antoniego z Padwy" autorstwa Michaela Leopolda Willmanna; 6 maja 1711 r. konsekrowany został ołtarz Świętego Krzyża, a blisko dwa tygodnie później - ołtarz św. Jana Kapistrana i wreszcie 25 maja 1716 r. - św. Franciszka z Pauli Pustelnika.
Z okazji 100-lecia konsekracji, w swoim kazaniu wygłoszonym w majową, III Niedzielę po Zielonych Świątkach 1810 r., kaznodzieja Joseph Illgner za motto obrał słowa zaczerpnięte z Drugiej Księgi Kronik (7,16): „Wybrałem i uświęciłem ten dom, aby tam było Imię moje na wieki" i określił świątynię pw. św. Antoniego mianem „Pomnika Pobożności i Modlitwy".
Koniecznie trzeba przypomnieć, że kolejnymi po franciszkanach reformatach właścicielami tego kościoła były wspomniane siostry elżbietanki (od 2 lipca 1793 r.), które zamieniły klasztor na szpital; w 1945 r. - księża salezjanie; w 1987 r. posługę przy kościele podjęli księża diecezjalni, a od 18 czerwca 1998 r. gospodarzami jej są sprowadzeni z Jasnej Góry - ojcowie paulini. To dzięki dbającym o kościół czcigodnym ojcom paulinom świątynia stała się jednym z najwspanialszych elementów tej barwnej kulturowej i religijnej mozaiki, jaką jest dzisiejszy Wrocław.
Miesiąc maj zawsze był dla tej świątyni wyjątkowo ważny i brzemienny w wydarzenia. Niech i tegoroczny - w którym przypada 300. rocznica konsekracji kościoła - pełen będzie radości i refleksji, dumy i poczucia odpowiedzialności, przede wszystkim zaś - Błogosławieństwa Bożego!
dr Piotr Oszczanowski
