Bóg jest z nami w każdej chwili dnia i przychodzi na różne sposoby.
Wspólnota jest miejscem doświadczenia łaski Ducha Świętego, co dzięki obecności braci i sióstr staje się łatwiejsze, dzięki modlitwie wspólnej i za siebie nawzajem. Jest jednak pewna pułapka: podążanie za Jezusem wcale nie gwarantuje, że nie występują konflikty, uprzedzenia i zniechęcenia do siebie i innych, ale pojawia się możliwość pokonywania tych trudności z Bożą pomocą i towarzyszeniem, dzięki czemu można osiągnąć więcej niż licząc wyłącznie na swoje, nawet najlepsze intencje i ludzkie siły.
Mam 31 lat. Na Odnowę w Duchu Świętym natknąłem się 9 lat temu, gdy byłem studentem III roku. Tym, co mnie uderzyło gdy wziąłem udział w spotkaniu modlitewnym była moc i piękno uwielbienia. Znalazłem formę modlitwy, której gdzieś głęboko w sercu pragnąłem. A to przecież nic nowego, tak się modlili pierwsi chrześcijanie, jak możemy przeczytać w Dziejach Apostolskich i Listach Apostolskich! Po kilku tygodniach rozpoczęły się zapisy na rekolekcje odnowy życia w Duchu Świętym. Nigdy nie brałem udziału w rekolekcjach innych niż tradycyjne Wielkopostne, a tu zapowiadała się nowe doświadczenia w postaci 10 tygodni codziennego osobistego spotkania ze Słowem Bożym, konferencji, grupek dzielenia, spowiedzi generalna i szeregu modlitw wstawienniczych. Niemniej jednak, niewiele się wahając, zapisałem się do tego niezwykłego dzieła. Rozpoczął się niesamowity czas, w którym starałem się dać Jezusowi pierwszeństwo w życiu, a On rozpoczął nie tylko porządkowanie mojego życia duchowego, ale i wszystkich sfer życia. Po roku znalazłem się we Wspólnocie „Jezus Żyje wśród studentów”, która po kilku latach przekształciła się we Wspólnotę „Najświętszego Imienia Jezus”, do której należę do dziś.
Wspólnota jest miejscem doświadczenia łaski Ducha Świętego, co dzięki obecności braci i sióstr staje się łatwiejsze, dzięki modlitwie wspólnej i za siebie nawzajem. Jest jednak pewna pułapka: podążanie za Jezusem wcale nie gwarantuje, że nie występują konflikty, uprzedzenia i zniechęcenia do siebie i innych, ale pojawia się możliwość pokonywania tych trudności z Bożą pomocą i towarzyszeniem, dzięki czemu można osiągnąć więcej niż licząc wyłącznie na swoje, nawet najlepsze intencje i ludzkie siły.
Życie Wspólnoty jest bogate, łączy się z wejściem w głąb Kościoła i zrozumienia go. To czas zarówno wymagającej pracy duchowej, organizacyjnej i fizycznej, jak i odetchnięcia od światowego bałaganu i zagubienia. To wspólne wyjazdy na rekolekcje wakacyjne i sylwestrowe, jak również udział w ważnych wydarzeniach jak np. pielgrzymka papieża Benedykta XVI do Polski. Lecz wspólnota to nie tylko formacja osobista, ale także zaproszenie, by nieść światu – najbliższemu, codziennemu też – Dobrej Nowiny o Zbawieniu. Wspólnota angażowała się na wiele sposobów w dawanie świadectwa o Jezusie, zapraszając do pogłębienia tej często zaniedbanej przyjaźni, organizując: rekolekcje odnowy życia w Duchu Świętym, rekolekcje wielkopostnych na auli uniwersyteckiej, katechezy audiowizualne, wieczory adwentowe i na wiele innych sposobów.
Czasem jest trudno w to uwierzyć, ale Bóg jest z nami w każdej chwili dnia i przychodzi na różne sposoby.