Trzeba, ażeby młodość była 'wzrastaniem'. Ogromne znaczenie posiada dlatego obcowanie ze światem widzialnym, z przyrodą. Obcowanie to wzbogaca nas w młodości w sposób inny jeszcze niż sama 'książkowa' wiedza o świecie. Wzbogaca nas w sposób bezpośredni. Można by powiedzieć, iż obcując z przyrodą przejmujemy w siebie, w nasze ludzkie bytowanie, samą tajemnicę stworzenia, która odsłania się przed nami niesłychanym bogactwem i różnorodnością istnień widzialnych, a równocześnie wciąż zaprasza w stronę tego, co ukryte, co niewidzialne.
Jan Paweł II, List apostolski Do Młodych Całego Świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży. Adoracja Boga obecnego w przyrodzie.

Na jednym ze spotkań diakonii wybraliśmy się do lubelskiego Ogrodu Botanicznego, gdzie podziwialiśmy piękno stworzenia, zachwycaliśmy się różnorodnością roślin, śpiewem ptaków i kojącą ciszą przyrody. Nasz wspólnotowy botanik Piotr pokazał nam najciekawsze okazy Ogrodu i zaprowadził do zakątka poświęconego roślinom biblijnym. Nie zabrakło czasu na wspólną modlitwę i medytację Słowa Bożego. Było to wspaniałe spotkanie, które od podziwu stworzenia zaprowadziło nas do podziwu Stwórcy!

Jan Paweł II - Ślady Boga w przyrodzie
(...) Od paru miesięcy katechezy, które wygłaszam podczas środowych audiencji generalnych, poświęcone są Psalmom. W tych dniach ta wspaniała sceneria przywodzi mi na myśl te Psalmy, w których świat stworzony, a szczególnie góry odgrywają pierwszoplanową rolę.
Myślę na przykład o Psalmie 8, w którym natchniony autor woła: «O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!» (w. 2. 10). «Niebiosa głoszą chwałę Boga — czytamy w Psalmie 19 [18] — dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza» (w. 2). W rzeczy samej, świat stworzony jest pierwszą księgą objawienia, którą Bóg powierzył umysłowi i sercu człowieka.
«Pan jest moim pasterzem — mówią słowa wspaniałego Psalmu 23 [22] — (...)Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, przywraca mi życie. Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach» (w. 1-3).
Cały Psalm 104 [103] jest hymnem na cześć Stwórcy: «Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
(...) Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą (...).Wysokie góry dla kozic, a skały są kryjówką dla góralków (...). Jak liczne są dzieła Twoje, Panie!» (w. 1. 10. 18. 24). Jak dobrze słowa te oddają to, co my sami odczuwamy w obliczu tak zachwycających widoków natury!
Jan Paweł II
Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański".
15 lipca 2001 - Les Combes


"Trzeba, ażeby młodość była 'wzrastaniem'. Ogromne znaczenie posiada dlatego obcowanie ze światem widzialnym, z przyrodą. Obcowanie to wzbogaca nas w młodości w sposób inny jeszcze niż sama 'książkowa' wiedza o świecie. Wzbogaca nas w sposób bezpośredni. Można by powiedzieć, iż obcując z przyrodą przejmujemy w siebie, w nasze ludzkie bytowanie, samą tajemnicę stworzenia, która odsłania się przed nami niesłychanym bogactwem i różnorodnością istnień widzialnych, a równocześnie wciąż zaprasza w stronę tego, co ukryte, co niewidzialne. Mądrość - zarówno ustami ksiąg natchnionych, jak skądinąd świadectwem wielu genialnych umysłów - zdaje się wielorako świadczyć o 'przejrzystości świata'. Dobrze jest człowiekowi czytać w tej księdze przedziwnej, jaką jest 'księga przyrody', szeroko otwarta dla każdego."
Jan Paweł II, List apostolski Do Młodych Całego Świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży.